Przyjaznemu nie dał po sobie poznać zdziwienia i lekkiego zniesmaczenia podejściem do sprawy.
Co do cholery...to jakiś zwyczaj Aragoński tak na powitanie przetestować poziom testosteronu? Prawie jak w wiejskiej karczmie! Będę większym przyjacielem proporcjonalnie do moich umiejętności siłowania się! Albo kto lepiej tańczy na stole! A może ja wprowadze taki sposób mierzenia zaufania.. - Poprawił płaszcz i rozmasował kark.
Czas..CZAS! Marnujemy tu CZAS!
Poczuł impulsy przechodzące przez jego kark aż do końcówek palców w prawej ręce.
Relaks, ciepły lunch, dobre wino, seksowna kelnerka, dobra i miła atmosfera..Karso, pokonaj go, skończ szybko tą farsę.
Usiadł wygodniej na krześle, okiem inżyniera przeskanował otoczenie po czym przyjaźnie uśmiechnięty skupił swoją uwagę na Diego.
Brzmisz jak aragończyk a nosisz bawery Hazatu. Dom Chauki czy Hazatu? Może się dowiemy więcej, może nie. Nie jesteś kupcem. Szkoda, bo handel z Aragończykami towarem przemyslowym zawsze był opłacalny.

Diego uśmiechnął się i przygładził wąs. Oparł łokieć o blat stolika i podniósł dłoń do góry. Spojrzał na nią długo i wymownie. Zdaje się że coś mu się do niej przykleiło. Niewielki kwadracik w cielistym kolorze mógł być zauważony jedynie z bardzo bliska. Przyjaznemu przyszła na myśl ukryta kość pamięci. Dwa i pół centymetra na 17 milimetrów. Grafenowy kompozyt pamięci ukryty pod syntsilikonowym naskórkiem. Łatwy do przekazania komuś przy zwykłym uścisku...
- Oczywiście fanty są jak najbardziej wskazane. Powiedzmy że jak wygram to zapłacicie rachunek. A jak przegram no to cóż...- zawiesił głos i mrugnął konspiracyjnie - ja zapłacę za wasz.
Do stolika podeszła kelnerka z zamówieniem. Jedzenie pachniało wręcz obłędnie jak na taką podrzędną knajpkę. Alatriste lewą ręką wziął widelec i zagarnął sporą porcję do swoich ust. Zamruczał zadowolony i już z drugą porcją w ustach rzekł dość niewyraźnie:
- Słyszałem, że jeśli kogoś stać to najlepiej na stacji może zjeść w restauracji Świetlisty Orzeł. Stołują się tam tylko bogacze i najwyższy personel stacji który po za tym nie opuszcza czwartego poziomu. - kawaler Moncada znów mrugnął  i przełknął pokarm - Ale takiej paelli nie uświadczysz nawet tam. To co z tym siłowaniem? Dłoń zaczyna mi się pocić, a to jest raczej niekomfortowe.

Karsa bez słowa gruchnął łokciem o blat i chwycił mocno dłoń kapitana.

Karsa dyskretnie schował pod rękawicę kostkę, rozmasowując rękę.
- Potrzebujesz pomocy z tą "paellą"? - zapytał oferując pomoc w razie gdyby obserwujący byli dla kapitana problemem. - Może chcesz rzucić wyzwanie naszemu koledze - wskazał na Przyjaznego - płacę rachunek jak wygrasz...no ale jak przegrasz to pewnie już ze wstydu się z nami nie zobaczysz - rzekł chcąc się dowiedzieć czy jest to jedyny moment kiedy może się z nimi skontaktować.

Trzeba obmyślić jakiś rozsądny plan. Ustalić działania co do sekundy. Mamy mało czasu, przynajmniej dobrze, że otrzymaliśmy dane. - popatrzył to na Karsę, to na Kapitana - Dobrze by było porozmawiać z Karsą w jakimś odpowiednim miejscu tam, gdzie nikt by nam nie przeszkadzał.
- Przepyszny lunch! Trzeba rozprostować nogi! - coś dźwięcznie chrupnęło w plecach Przyjaznego - Karso, chodźmy na spacer na jakiś targ czy do dzielnicy handlowej. Ot nagle przyszła mi ochota doznać odrobiny hałasu i rumoru, może nawet kupię jakąś pamiątkę!. Oblizał wargi spoglądając na Karsę licząc, iż podłapie jego myśl znalezienia się w miejscu, w którym prawdopodobieństwo podsłuchu jest niższe niż prawdopodobieństwo oberwania w głowę spadającą planetoidą..

Skierowali się do najbliższego zatłoczonego targowiska. Przeciskając się między stoiskami kupieckimi, otoczeni aurą gwaru i hałasu handlujących, Przyjazny zagaił do Karsy:
- Tylko popatrz na tę całą masę bibelotów! Może kupisz sobie coś? - wskazuje na stoisko z eleganckimi ubraniami, przy którym stoi czternaście osób. - Eh, ale jakość wykonania jest mierna, zdecydowanie nie pasująca na kogoś, kto mógłby pójść na bal przebierańców za naukowców i techników zajmujących się konserwacją sprzętu w laboratoriach.. - przystanął na moment, by odetchnąć i otrzeć czoło brudną szmatką. Splunął, po czym ruszył dalej.
- A może byśmy tak zjedli coś w restauracji dla bogaczy, aż jestem ciekaw zapoznania się z tutejszymi zwyczajami. Może i jakąś przepustkę by Ci się udało wyperswadować - uśmiechnął się chytrze.
- Cholera, całe osiemdziesiąt osiem stoisk i nic ciekawego, jestem zdecydowanie zniesmaczony poziomem jakości tutejszych produktów.

Przyjazny spotkał się ze wzrokiem mijającego ich kupca, skubnął górną wargę i przystanął.
- Poczekaj chwilę - sapnął. Sto siedemdziesiąt uderzeń na minutę, uspokoić tętno, wdech, wydech, wdech. Spojrzał spod ukosa na Karsę. Nieźle, nieźle, pod tym twoim szarmanckim uśmieszkiem skrywa się niezły kombinator. Zabrał z pobliskiego stoiska ulotkę, podszedł z powrotem do Karsy, rozłożył papier i udając, że czyta rzekł:
- Mógłbyś skorzystać z zaproszenia i iść w przebraniu egzotycznej prostytutki do magistra, on wprost uwielbia niespodzianki - Przyjazny wyszczerzył się tak mocno aż go dziąsła zaczęły boleć. Richard, ty tłusty zboczeńcu. Mało kto wie, iż swego czasu chętnie odwiedzałeś zapuszczone krańce układów gwiezdnych tylko po to, by nasycić swoje seksualne perwersje. Aż mnie dziw bierze, że nie zapraszasz młodych mężczyzn jak to miałeś w zwyczaju robić. Gdybyś tylko wiedział, że pieniądze jednak nie zamykają ust innym kupcom, którzy wiedzieli, co wyczyniasz. Kogo raz przekupisz, ten będzie bardziej łakomy na kolejne łapówy aż zgnije utopiony przez własną chciwość.
- W zasadzie to mógłbyś go od razu zneutralizować, zabrać przepustkę i wyjść, zostawiając jakąś notatkę z podrobionym pismem La Corty, by wywołać małe zamieszanie. Albo go upokorzyć, zmieszać z błotem, niech z bólu i pogardy ludzi stoczy się na samo dno tam, gdzie jego miejsce. Ale po co sobie brudzić niepotrzebnie ręce, kiedy można wynająć ładną panienkę, zaoferować jej odpowiednią sumę za zdobycie fragmentu naskórka za pomocą takiego urządzenia z przełomu XX i XXI wieku - tu Przyjazny próbuje naskrobać na ulotce jakieś schematy elektroniczne mikromaszynki - które zamocowane na rękawiczce i przy kontakcie z osobą trzymaną za rękę, bezinwazyjnie i bezboleśnie pobierają fragment naskórka - połknął nazbieraną grudę śliny, wytarł usta - Nie mam pewnosci czy bylbym w stanie skonstruowac takie urządzenie, trzeba to skonsultowac z Diego albo poszukac czegos takiego tu na targu. Niemniej mając ten fragmencik skórki, nasz comrade Diego mógłby podrobić dla nas kartę dostępu na 4 poziom. Podoba mi się pomysł z romansem i sądzę, że można sprawdzić cierpliwość pani La Corty wysyłając jej prowokacyjny 'list miłosny' od pana Magistra wraz z jakimś prezentem, który wprowadziłby La Cortę w furię. Najlepiej jeszcze wyczuć odpowiedni moment, gdy Magister byłby akurat zajęty schadzką z panienkami.
Przyjazny schował ulotkę do kieszeni, ruszył skierowawszy się z powrotem w stronę Kosmicznej Damy. Gdy zrównał się z nim Karsa, rzekł:
- Jestem skory do udzielenia pomocy w Twoim planie, mój znasz. Możemy to jakoś ze sobą połączyć. Kuszą mnie jeszcze inne możliwości ale zostało nam tylko 71 godzin i 55 minut do zakończenia zadania.

Ostatnio edytowany przez Vainamoinen (2014-02-24 20:14:12)

Powód dla którego kapitan De La Cort nie lubi Eigera jest powszechnie znany i uzyskanie tej informacji nie sprawiło wam problemu. De La Cort obwinia przewoźników za śmierć swojego brata, co więcej podejrzewa, że za sprawą Magistra Richarda odbywa się na stacji jakiś przemytniczy proceder na wielką skalę. Oczywiście według Przewoźników z którymi przyszło wam o tym rozmawiać panuje przekonanie iż Lady Eliza, tak ją zwą ma po prostu paranoję i brakuje jej dobrego chędożenia. Jak widać sam Eiger podziela ową opinię i przy każdej okazji składa De La Cort propozycje "rozładowania stresu w jego kwaterze". Ale Pani kapitan widać ma swoje metody i po takim epizodzie przeprowadza zajadłe inspekcje, kontrole, szkolenia i co tam jeszcze jest w jej zakresie żeby uprzykrzyć przewoźnikom życie. Mimo tego Eiger już dawno założył się z Vrentisem i paroma oficerami z DAXem na czele, że jeszcze uda mu się zmiękczyć serduszko Lady Elizy. Dla większości osób tymczasowo przebywających na stacji takie "końskie zaloty" pomiędzy dowództwem są tylko kiepskim żartem i udręką.

Następnego dnia o świcie jedna z opłaconych przez was kurtyzan wraca od Magistra podczas gdy spożywacie skromne śniadanie w jednym z pustych jeszcze o tej porze barów.
Mieliście szczęście, że Lumen nie należy do Gildii Kurtyzan, te bowiem dbają o interesy swoich klientów. Kiedy nachyliła się nad waszym stolikiem, poczuliście wyraźny zapach bergamotki, drzewa sandałowego i jakiegoś cytrusa. Jej Fioletowy płaszcz zakrywał całe ciało ale mimo to pod napiętym tu i ówdzie materiałem rysowały się kuszące kształty.
- Dzień dobry panowie i smacznego. Niestety nie udało mi się z identyfikatorem. Przed igraszkami mój klient schował go do sejfu. Nie był również skłonny do zabawy w drapanie czy tym podobne uciechy więc naskórka też nie mam. Jeśli jednak zależało wam na jego DNA to mam to - Sięgnęła po kieliszek z jajkiem na miękko z którego jadł właśnie Przyjazny. Jajko rzuciła na talerz natomiast kieliszkiem sięgnęła pod płaszcz, prosto między nogi. Zrobiła minę cnotki po czym odstawiła kieliszek na miejsce, po brzegi wypełniony spermą. Uśmiechnęła się konspiracyjnie.
Przyjazny mruczał pod nosem wpatrując się w kieliszek - Około 6ml nasienia, czyli 500 milionów plemników,każda komórka ma tylko połowę DNA czyli 1,5 miliarda nukleotydów. Ty głupia kurwo nie znasz podstawowych praw biologii. Może z technologią z czasów drugiej republiki moglibyśmy resekwencjonować kod genetyczny ale ilość kombinacji do wypróbowania na pewno przekracza 62 godziny i 34 minuty potrzebne na wypróbowanie ich wszystkich. Możemy mieć tylko nadzieję, że znajda się tam jakieś komórki nabłonka należące do Magistra ale i to bez specjalistycznego sprzętu nic nam nie daje. Zdaje się że już wiemy czemu nie należysz do Gildii Kurtyzan.
Czoło dziwki zmarszczyło się odzwierciedlając wysiłek intelektualny potrzebny do zrozumienia wywodu. - Czyli że sperma ma pół kodu DNA? Wybrakowana jakaś? No to ja mam jeszcze to - sięgnęła do kieszeni skąd wyjęła przybornik kosmetyczny. Otworzyła i szczypczykami podała wam dwa małe włosy z cebulkami. - Eiger prosił mnie żeby mu wyrównać brwi - powiedziała po czym ulotniła się za nim mogłoby się okazać że we włosach również jest za mało kodu.


Zostało wam 61 godzin i 4 minuty gdy w kaplicy Mantiusa Żołnierza rozpoczęło się poranne nabożeństwo. Karsa w przebraniu zajął już swoje miejsce w konfesjonale, a Przyjazny zasiadł przy ławce nieopodal. Cała kaplica była sporym okrągłym pomieszczeniem z widokiem na wschodzące właśnie znad Vera Cruz słońce. Kazanie zaczęło się gdy pierwsze promienie światła dosięgnęły okazałej rzeźby świętego wojownika w zasilanej zbroi z pistoletem plazmowym w jednej dłoni, a świętym mieczem Mandżuśri w drugiej. Kapelan Escavedo głosił płomienne kazanie by w sercach licznie zgromadzonych żołnierzy, rycerzy, pilotów i sanitariuszy rozpalić wiarę w zwycięstwo na frontach Hiry. Pod koniec kazania, bocznym wejściem wszedł Vrentis i udał się prosto do konfesjonału. Wszystko szło zgodnie z planem...
Do momentu kiedy dokładnie 72 sekundy później oczom Przyjaznego ukazała się leciwa kapłanka, kuśtykająca o lasce w stronę wnęki z konfesjonałami. Była ubrana w skromną szatę mniszki z pięknie zdobionym epitrachelionem spowiednika. Pod pachą niosła opasły tom "Grzechów technologii wykaz i pokuty do nich zalecane" Sytuacja nie wyglądała za dobrze. Przyjazny ocenił że za 63 sekundy mniszka dotrze do konfesjonału i odkryje siedzącego tam Karsę. Tymczasem zebrani złożyli na piersiach znak gwiezdnych wrót i za przykładem dwóch braci z zakonu Chorałów zaczęli donośnie śpiewać "Cód Pocisków".